HAYAT TESADÜFLERLE DOLU

Merhaba,2019''un ilk yazısı.

Geçtiğimiz Cumartesi günü rutin işlerimi yapıyordum.Yarım gün çalışıp iş'ten çıkıp faturalarımı ödemeye,evdeki bazı eksiklerimi tamamlamak için çarşıya gitmiştim.Çok zamandır o tarafa geçmiyordum.Hadi biraz da yürümüş olurum diyerekten yolumu bile uzatmıştım.İyi ki uzatmışım.İyi ki bazı dükkanların önünde durup ne var ne yok diye bakmışım.Dönüş yolumda yıllardır görmediğim ve bir şekilde bağlantımızın koptuğu çok değerli bir arkadaşımın eşine rastladım.

Önce çıkaramadı,birine benzetiyorum bakışı yüzündeydi.Yaklaşınca merhaba Metin ağabey dedim.Sonradan çıkardı tabii.Dile kolay belki de bir 16-17 yıldır görüşememiştik.''Aaaaaa'lar'' ''ne kadar değişmişsin'ler'' havada uçuştu (yılların acımazsızlığı).Ayaküstü bir saate yakın konuştuğumuz doğrudur :)))

Metin ağabey çocuklarımın babasının (ismi lazım değil'in) çocukluk-gençlik arkadaşı.Evlendiğimde ben de eşiyle tanışmıştım,Emine ablayla.Ailecek görüşürdük Trabzon'da oturduğum dört yılda, sonrasında biz Yalova'ya taşındık.Araya mesafeler girdi.İsmi lazım değil'le  Metin Ağabey iş yüzünden (bir ara ortaktılar otomobil galerisi işletiyorlardı) bozuştular, hatalı ismi lazım değil'di tabii,ben çok sonradan öğrendim diğer bir sürü yaptığı-yıktığı şeyler gibi (amma safmışım!burada bazı şeyleri anlatmak da istemiyorum).Neyse...

Onlar zaten iki çocuklu bir aileydi,iki kızları vardı şimdi üç kızlı bir aileler.Büyük kızlar evlenmiş,Burcu ve Merve.Küçük kızları (ay ismini bilmiyorum) benim çocuklardan daha küçükmüş yirmi yaşında Üniversitede okuyormuş.

Emine abla benim için gerçekten çok değerlidir,bana kılavuz olmuştu diyebilirim çünkü çok genç ve çok toydum.İki çocuğum da olunca zaten onların peşinden koşturmaktan çevremden,olan bitenden bihaber olmuştum.Birlikte tatile de gitmiştik.O zamanlar video kameralar yeni çıkmıştı,onlarda vardı ve tatilde bir sürü video kaydetmiştiler, hepsi duruyormuş.O tatilde oğluma hamileyim,kızım bir yaşındaydı.Ankara,Bursa,Yalova,Büyük Ada'ya gitmiştik.

Kızımın ve oğlumun doğumunda yanımda Emine abla da vardı.Bende emeği de hatırı da çoktur.Oğlum sabaha karşı doğmuştu,gece yarısı Emine ablayı ve eşini yataklarından kaldırmıştım,bizimle gelmiştiler.
En güvendiğim insanların başında gelirler.
Araya yıllar girdi,ben hayatımı değiştirdim,iş hayatına girdim,zamanım kısıtlandı,çocuklar,okulları,hayat mücadelesi derken zaman geçti gitti ve  hoooooop diye karşıma çıktılar.

Bir kaç gün içerisinde görüşeceğiz.Arayı nasıl kapatırım hiç bilmiyorum. Konuşacak,anlatacak,paylaşacak çok şeyim var.En başta ÖZLEM var.Kaç gündür içim içime sığmıyor tekrar görüşeceğiz diye.

Çok tuhaf aslında aynı şehirdeyiz ve yıllardır hiç karşılaşmamışız.Burada belki benim ASOSYALLİĞİM şuçlu olabilir.İş-ev arasında gidip geliyorum.Akşamdan yorgun oluyorum,hafta sonu ev işlerim oluyor ve evde olmayı seviyorum,dışarıya çıkmayı pek sevmiyorum,bazen yani arada yani arada sıradadan daha fazla ay yok yok genelde sevmiyorum...TAMAM ASOSYALİM! (gözlerimi devirdim).

Not:Ağabey diye yazılıyor da Abi diye söyleniyor.Nasıl yazsam diye arada kaldım valla.

Okuyan gözlerinize sağlık.

Çok mutlu Hexe'niz bildirdi.Kocaman sevgiler...