2018 BİTMEDEN

Uzun zamandan beri yazmıyorum.
İçimden gelmedi.
Bir sürü şeyler yaşandı bitti.

2018 yılı evimin yalnızlaştığı günlerle geçti.
Kızım zaten İstanbul'daydı.Oğlumu da Balıkesir'e gönderdim,Okul için.Yaşadığım şehrin (Trabzon) kısır döngüsünden o da çıksın istedim.Kızımı kanatlarımın altından çıkarmışken oğlumun da uçması gerektiği,tek başına ayakta kalması için gerekliydi.Bu şehirde daha fazlasını alamazdı.Memleketim tabii ki ama her şey bir yere kadar.Kendilerini geliştirmek adına böyle olması gerekiyordu.
Hep aynı pencereden hayata bakılmaz.

Çok şükür ki; iyi evlatlar yetiştirdim.Hiçbir zaman isyankar olmadılar.Çalıştığım ve babasız oldukları halde başka yönlere sapmadılar.Saygılı,duyarlı,kendilerinin bilen,değerlerine sahip çıkan oldular.İkisiyle de gurur duyuyorum.

Geçen yaz boyu ikisi de cep harçlıkları ve kendilerini geliştirmek adına çalıştılar.Kızım zaten İstanbul'da çalışıyordu Antalya'da iş buldu,oğlum Kuşadası'nda çalıştı.Hem dillerini geliştirme hem çalışma hayatını görmek açısından bir sürü deneyim kazandılar.Kızım,Antalya'nın yerlisi olan okul arkadaşlarının yanında kaldı.Bir nevi hem tatil yaptı hem çalıştı.Bu yaz için yeni planlar yapıyor.Oğlum,bir kaç arkadaşıyla birlikte pansiyonda kalıp aynı şekilde hem tatil yaptı hem çalıştı.Bu yaz için de planları varmış.Bakalım göreceğim :))))

Yaz sonu okullar açılmadan evlerine geldiler.Evimi şenlendirdiler ve sonrasında ayrılmak  zor oldu benim için.İkisinin de arkasından bol gözyaşı döktüm hala da kalp ağrısı çekiyorum :((

Oğlum  Okullar açılmadan dizinden ameliyat oldu (menisküs).Epidural anestezi yaptılar
Zaten panik ve stresli bir insanım basit bir ameliyatta verdiğim tepkiler hiç normal olmadı.Tansiyonum fırladı ve panik atak nöbeti geçirdim.Yaş ilerledikçe içimde tuttuklarım artık dışarıya çıkmak istiyor sanırım, sağlık problemleri yaşamaya başladım.Bir ara ciddi ciddi tansiyon hastası olduğumu düşünmeye başladım oysaki panik atak geçiriyormuşum.Tansiyon aletiyle yattım kalktım ve kendimi dinlemeye başladım.Çok şükür şimdi gayet iyiyim.
Epidural anestezi de ne menem bişeymiş 8-9 saat geçmesine rağmen ayaklarını hissetmedi,korkmadım değil yani...Küçük prensim hastanelerle en çok haşır neşir olanım.Ben Doktor'a gitme özürlüyüm.Hep ertelerim,fobi gibi bişey işte...

Oturduğum mahalleye doğalgaz geliyor altyapısını yapıyorlar.Bina sahipleri de hazırlığa giriştiler dış cephe mantolama boya ve daha bir sürü inşaat işlerine kalkıştılar.Neredeyse üç aydır Ekim'den beri inşaat halindeyiz.Balkonlardan ve pencerelerden inşaat pisliği,boya,harç temizlemek de çok zor ve ince işmiş.Evlerin içerisine uçan tozu saymıyorum bile.Neyse onları da hallettim.Önümüzdeki sene sonbaharda doğalgaza geçiyoruz,hayırlısı olsun.

Bu yıl öyle şeyler gördü ki bu gözler öyle şeyler duydu ki bu kulaklar artık hiç bir şey beni şaşırtamaz dediğim halde şaşa kaldım.

Çok tuhaf bu insanoğlu,böyle tam düzgün biri diyorsun altından kocaman bir HİÇ! çıkıyor,böyle kocaman bir YALAKA! çıkıyor.Bencil ve kendini düşünen bu uğurda üstleriyle  OSKAR! alacak kadar iyi ROL yapanlar,böyle kocaman kocaman EGOİSTLER !ÇIKARCILAR!KARAKTERSİZLER!
En tuhaf olanı yıllardır ve özellikle geçen seneden beri görüyorum ki bu saydığım TİPLER! ADAM oluyor sen doğru,dürüst,çalışkan ve İNSAN olsan da zerre kadar değerin yok havadaki toz bile değilsin.

Napıyorum?sinirleniyorum!!küfrediyorum!!
(baya küfürbaz oldum ama içimden) ve en son olarak da İŞ'le ilgili hiç bir şeyi eskisi kadar önemsemiyorum.Acil bir şey mi var en sona bırakıyorum.Derlemiyorum,sıraya da koymuyorum.Zaten otomatik olarak bazı şeyleri yaptığımdan hiç kasmadan,panik yapmadan,kendimi yormadan,ne kadar olursa amaaaaaaaaan boşver Sİ.... ET (boşluğu doldurun) diyerekten önemsemiyorum,yavaşlattım.

Madem ki;iki kelimeyi bile konuşamayan birileri,düzgün cümle dahi kurup kullanamıyorken  birilerinin gözünde yükselip puanlanıyorsa ben burada bir zerre dahi olmak istemiyorum.
Umurumda değil artık bir şeyleri başarabilmek doğru yoldan ilerleyip (İŞ'in için) çabalayıp başarıp kısa zamanda çözüm odaklı çalışıp işleri ilerletebilmek ve etrafındakileri de aynı yükseğe taşımak.Değmez gerçekten,bıraktım,uğraşmıyorum,ZORLAMIYORUM.Hevesim kaçtı bir kere.En kolayı YAV HE HE! deyip salağa yatmak.OHHH MİSSS kafamda deli sorular bitti.15 yılda olamayan ben bundan sonra da HİÇ! olmayı vereyim.

Dıştan bakınca bir şey gibi görünüyorlar ama ağızdan çıkan o ilk kelamda bin kilometre kaçasım geliyor.
Birde bir görmemişlik,bir sonradan gördüm deliliği,parayla her şeyi satın alabileceklerini sanmaları,yemin ediyorum istifra edesim geliyor.


Oldukça uzun bir yazı oldu :))) Umarım telafi etmişimdir (Bücürük ve Ben,sevgili Müjdeciğim'e ithaf ettim).

Öylesine geride kalan 2018 yılından hayatımda olup bitenler işte.Bir yaş daha yaşlanıyorum ve her yeni yıl eskisinden farklı düşündüğüm oluyor.

Umarım eskisini aratmayan (hep arıyoruz,klişe işte) adı gibi YENİ bir yıl olur.Herkese sağlık ve huzur dilerim.İşleriniz rast gitsin.İyi İnsanlar çıksın karşınıza,yüzünüzden tebessüm eksik olmasın.



Kocaman Sevgiler bırakıyorum buraya,alınız lütfen.

HEXE'niz bildirdi.Okuyan gözlerinize sağlık,teşekkür ederim.



                                                                          Aha da BEN,
                                                                          SON HALİM BUDUR :)